Salon van Weleer

  Op 1 februari herdenken we steevast de grootste natuurramp die Nederland ooit getroffen heeft: de Watersnoodramp van 1953, nu 71 jaar geleden. Niet dat het de eerste watersnood was die ons land trof, en zeker ook niet de laatste. De inwoners van bijvoorbeeld Valkenburg zullen dat volmondig kunnen beamen, aangezien nog in 2021 door extreme regenval in het Nederlands-Duits-Belgische grensgebied diverse rivieren buiten hun oevers traden en de binnenstad van Valkenburg onderliep en in Roermond honderden mensen geëvacueerd moesten worden. In Duitsland en België zorgden de overstromingen dat jaar voor grote verwoestingen en kwamen er honderden mensen om het leven of raakten vermist. Traditioneel worden grote overstromingen genoemd naar de naamheilige van de dag dat ze voorkomen. Zo vonden in 1404 en 1421 Sint-Elisabethsvloeden plaats. De Tweede Elisabethsvloed liet de Biesbosch ontstaan. In 1477 en 1509 worden twee watersnoden naar Cosman en Damianus, martelaren uit de derde eeuw na

  Met rode blossen op de wangen kwam Sophie, de 1 e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis vanuit de tuin de keuken van de villa van Weleer binnen. Daar was Louis, de Franse chef kok van mevrouw druk bezig met de voorbereidingen voor het avondeten van mevrouw. Naarmate zij ouder werd, wilde zij steeds vroeger eten. Was het vroeger gewoonte om pas om 21.00 een souper te serveren, natuurlijk nadat er rond half zes een lichte snack was opgediend, tegenwoordig was een stevige maaltijd tussen half zes en zes uur voldoende om de eetlust te stillen. De tijd waarop mevrouw zich terugtrok om aan haar nachtrust te beginnen, was derhalve ook eerder dan jaren geleden de gewoonte was. ‘Ah, Sophie, daar ben je, ik heb je al gemist. Je was al vroeg weg, maar je fiets stond er nog. Dat ben ik niet gewend van je’, mopperde de kok gemoedelijk. ‘Ik was schaatsen!’, riep de huishoudster, ‘zo lekker! Al heel lang niet gedaan en nu kon het. Ik had tijd en het ijs was dik genoeg. Heerlijk zwieren do

  Kinderspelletjes duiken altijd op onverwachte momenten op. Opeens, op een dag, zie je overal kinderen jojoën, touwtjespringen of elastieken. Waarom dat op die dag door kinderen in het hele land gedaan wordt is een raadsel, maar het is heel herkenbaar. Sommige spelletjes die kinderen vroeger deden zijn uitgestorven, zoals bikkelen, tollen of hoepelen, omdat er geen wagenwielen meer met ijzeren banden worden uitgerust, vermoedelijk. Of elastieken, omdat nog maar weinig moeders zelf kleren maken en er dus weinig emplooi is voor lange stukken elastiek die in de naaimand zitten. Stoepranden, het met een bal naar de tegenoverliggende stoeprand gooien, in de hoop dat die naar jou terug stuitert, want dan heb je een punt gescoord, zo niet dan mag degene op de andere stoep een gooi doen, is door gebrek aan stoepranden in onbruik geraakt. Er zijn natuurlijk nog genoeg stoepranden over, maar daar staan vaak auto’s voor en de eigenaren hebben niet graag dat je daar in de buurt met een bal gaat