Salon van Weleer

  RECEPT VAN WELEER Borstplaat   Het was de avond van de 5 e december in de villa van Weleer, het landgoed van Belle de Fleurdelis. In de keuken was de Franse chef kok van mevrouw, Louis Malin, bezig met het schoonmaken en opruimen van alles wat er die dag was vuilgemaakt bij het bereiden van de maaltijden en tussendoortjes voor Belle en het personeel van de villa. Op een doordeweekse dag als deze was dat te overzien; ’s ochtends een flinke hoeveelheid eieren met spek bakken en op het versgebakken boerenbrood serveren voor de stallenjongens, de tuinman en natuurlijk de huishoudsters. Dan een exquise ontbijtje met een zachtgekookt eitje voor mevrouw, en de dag kon van start gaan. Een heel ander verhaal dan wanneer er een 4-, 5-, of zelfs 6-gangendinerdiner voor de bevriende notabelen gekookt moest worden. Dan was de kok vaak al twee dagen van tevoren aan de slag. Maar, zoals gezegd, dit was een gewone doordeweekse dag en de bezigheden waren te overzien en bijna gedaan voor de dag

  OUD EN WIJS Wet van Meden en Perzen   Dezer dagen zijn de zogenaamde ‘autonomen’ veel in het nieuws. Mensen die menen zich onafhankelijk te kunnen verklaren en van daaruit geen rekeningen meer hoeven te betalen en belastingaanslagen naar de Belastingdienst terug kunnen sturen. Sommigen kopen daar een bordje voor, waarop staat dat hun huis een ambassade is en daarom niet langer belastingplichtig. Ook zijn er mensen die geloven dat er bij hun geboorte een fonds is ingesteld, waar anderhalf miljoen euro per persoon in zit, en dat daaruit maar belasting moet worden gehaald. Ondanks dat zij geen rioolbelasting willen betalen, stellen zij er wel prijs op hun toilet door te kunnen trekken, om maar iets te noemen.   Aan de bron hiervan ligt een groot wantrouwen naar de autoriteiten. Dat is niets nieuws, al in de oudheid kwam dat dat voor. Daarom werden er regels vastgelegd. Eén van de oudste voorbeelden daarvan is de Codex Ur-Nammu, het wetboek van Ur-Nammu, uit 2400-2050 voor Chri

  RECEPT VAN WELEER   In de keuken van de villa van Weleer zaten Louis, de Franse chef kok van eigenares en hoofdbewoonster mevrouw Belle de Fleurdelis, en 1 e huishoudster Sophie genoeglijk voor het grote houtgestookte fornuis, beiden met een flink e mok warme chocolademelk in de handen. Tussen het blazen op de chocolademelk, die eigenlijk nog te heet was om zo te drinken, hadden zij een gezellig gesprek over de culinaire geneugten van de streek waar zij oorspronkelijk vandaan kwamen. Allebei hadden zij lang, lang geleden hun geboortegrond vaarwel gezegd en waren in dienst van Belle de Fleurdelis gekomen. Sophie was zo van de trein gestapt en bij haar mevrouw terecht gekomen , maar Louis had jaren rondgezworven en in keukens in heel Europa recepten opgedaan. En dat vertaalde zich in de maaltijden die hij op tafel zette.     Sophie gooide het balletje als eerste op. ‘Louis, jij komt uit Duinkerken, van oorsprong. Je zegt altijd dat dat hielp om Nederlands te leren. Hoe dat zo?’ ‘