RECEPT VAN WELEER BLOEMKOOLSOEP

RECEPT VAN WELEER  Bloemkoolsoep

 In de goed geoutilleerde keuken van de villa van Weleer van mevrouw Belle de Fleurdelis, met zijn ouderwets degelijke houtgestookte fornuis, de grote tafel in het midden om alle gerechten uit te kunnen stallen wanneer er een groot diner gegeven werd, of om aan te werken bij bewerkelijke recepten, de diverse lepels, vleesvorken, de schuimspaan, et cetera, hangend aan hun rek, het moderne pasta-apparaat en nog zo wat moderniteiten, zat de Franse chef Louis treurig voor zich uit te staren. Naast het fornuis stond een grote pan op de zijtafel, die het onderwerp van zijn blikken was. Zo nu en dan ontglipte een diepe zucht zich aan de lippen van de kok. Hier was de vrolijkheid ver te zoeken, terwijl die gebruikelijker wijs rondhing in de keuken. Was het Louis zelf niet die ervoor zorgde, dan was het wel Sophie, de 1^e huishoudster van mevrouw.

Maar niet vandaag. Vandaag hing de melancholie als een grijze wolk boven het fornuis, de grote tafel en de chef-kok. ‘Zo, Louis, en hoe gaat het hier? Bij mevrouw gaat alles best, ik
heb haar net haar midden-ochtend thee met bijbehorende in-huis gebakken gevulde koek gebracht en zij was daar zo mee in haar nopjes, dat zij de complimenten aan de chef laat overbrengen. Dus bij deze, de complimenten van mevrouw voor de heerlijke gevulde koek. Nou dat gebeurt je ook niet elke dag, nietwaar? Zo scheutig is ze niet met complimenten. Dus de gevulde koek moet erg goed gelukt zijn, of ze heeft iets anders om vrolijk over te zijn, wat denk jij?’ De kok liet de woordenstroom gelaten over zich heen komen. Zijn blik was nog steeds op de grote pan op de zijtafel gericht. Er kwam geen antwoord.

 

‘Nou, erg enthousiast word je er niet van. Wat is er? Is er iets ergs gebeurd? Kan ik helpen?’ ‘Nee’, klonk het mistroostig, ‘nee, je kunt niets doen. Ik kan ook niets doen, het is te laat. De soep is zuur.’ ‘Hè, ‘de soep is zuur’? Die uitdrukking ken ik niet. Wel: de soep wordt niet zo heet gegeten, of: dat is in de soep gelopen. Wat wil je daarmee zeggen? Is het iets Frans?’ ‘Mais, non, de soep is gewoon zuur. Ik heb gisteren een grote pan erwtensoep gemaakt, van spliterwten, een varkenspoot, worst, selderij, winterpeen en wat dies meer zij. Heerlijke soep, die vandaag op zijn hoogtepunt had moeten zijn, maar zij is zuur. Het was te warm in de keuken, of ik had de deksel er per ongeluk op gelegd in plaats van er schuin op te leggen, dus de soep is gaan gisten en nu is zij zuur en kan ik ze weggooien. Wat nu?’ ‘Oei, wat zonde! Wat heb je nog aan groenten in de voorraadkelder liggen, misschien heb ik een idee…’ Sophie en Louis ondernamen een tocht naar de kelder en zagen de voorraden uien, wortelen, kolen, aardappels enzovoort liggen. Sophie pakte twee flinke bloemkolen, wat uien en aardappels en gaf Louis het volgende recept, dat er als koek in ging bij mevrouw. Zo werden de dag en de reputatie van de kok alsnog gered, door een eenvoudige huishoudster!

 

Snij de bloemkolen, aardappels en uien in grove stukken en doe ze met de knoflook een klont boter en een scheutje olie in een grote pan. Bak alles even aan in een minuut of vijf en voeg het water en de laurierblaadjes toe.

Breng aan de kook en laat een minuut of 15 zachtjes koken.

Dan haal je de laurierblaadjes eruit, voeg de room toe en pureer tot een gladde soep. Als het te dik naar smaak wordt, wat water toevoegen. Peper en zout mag er ook in.

Snij van een boterham blokjes en bak die in olie of boter knapperig, bestrooi deze croutons eventueel met kruiden naar smaak. Bij serveren op de soep leggen met eventueel wat gehakte amandelen en/of waterkers of fijngemaakte blauwe kaas. Smullen maar!