Doorgaan naar hoofdcontent

RECEPT VAN WELEER PADDENSTOELENSOEP

 

RECEPT VAN WELEER Paddenstoelensoep


Met een grote glimlach op het gezicht stapte Sophie, de 1e huishoudster op het landgoed van mevrouw Belle de Fleurdelis de keuken van de Villa van Weleer binnen. Daar zat de Franse chef kok Louis net op zijn vaste plekje, de stoel naast het ouderwets-degelijke houtgestookte fornuis te genieten van een beker zelfgemaakte warme chocolademelk. Blijkbaar waren de voorbereidingen voor het avondmaal van de vrouw des huizes al zover gereedgekomen, dat er een kleine pauze ingelast kon worden waarin de vermoeide ledematen wat rust kregen en de inwendige mens een hartversterkertje kreeg. Er hing een aangename warmte in de keuken, waar de geuren van vers brood, gebak en gebakken vlees met elkaar vochten om met voorrang de neuzen van eventuele aanwezigen te plezieren.

 

‘Ha, daar ben je, Sophie! Je ziet er wat verwaaid uit, heb je tijd voor een beker warme chocolademelk?’, met die woorden begroette de kok de huishoudster. Dat liet zij zich geen twee keer zeggen. ‘Voor jouw chocolademelk heb ik altijd tijd, Louis! Dat hoef je mij geen twee keer te vragen. En al had ik geen tijd, dan maakte ik wel tijd, sakkerjannetje nog an toe!’ Sophie pakte een stoel bij de grote tafel in het midden van de keuken vandaan en schoof aan bij het warme fornuis. ‘Poe, poe, wat een dag! En wat een weer! Zo regent het pijpenstelen en dan is het weer een stralende lucht met een regenboog her en der. Maar fris is het wel. En die wind! Ik dacht even dat er een vervelende vent achter me liep, maar het was de wind die aan mijn rokken trok. Dat hebben we lang niet zo meegemaakt, dat het maar bleef waaien!’

 

 

Sophie begon te glunderen. ‘Ik ben naar het bos geweest. Dat vind ik altijd fijn als het flink waait. En dan ga ik op zoek naar tamme kastanjes en beukennootjes Maar daar was niet zoveel van te vinden, jammer genoeg. Maar het viel me op dat er overal paddenstoelen stonden. En toen dacht ik: dat zal Louis leuk vinden, als ik met een maaltje paddenstoelen thuiskom, als verrassing. Dus ben ik gaan plukken en heb ik mijn mandje gevuld, speciaal voor jou. Wat zeg je daarvan?’ ‘Nou, dat is een buitenkansje. Ik heb diverse heerlijke recepten met paddenstoelen. Ik ben benieuwd! Wat heb je allemaal geplukt?’ ‘Ja, weet ik veel! Paddenstoelen. Ik dacht dat jij wel wist welke de goede waren. Hier is de mand, kijk zelf maar.’ De chef kok pakte de mand en begon de diverse soorten te rangschikken. ‘Hm, Bundelmosklokje.’ ‘Ja, lief, hè?’, de huishoudster werd er enthousiast van, ‘zo’n leuk klein dingetje met dat ronde hoedje.’ De kok keek haar meewarig aan, ‘maar wel giftig. Net als de rest van je mandvol. Ik denk dat de eetbare al door mensen uit het dorp zijn geplukt. Alleen de verkeerde zijn blijven staan.’ Sophie keek beteuterd, daar was al haar moeite voor niets geweest en de verrassing verprutst. ‘Maar ik maak speciaal voor jou vanavond een lekkere paddenstoelensoep met goede paddenstoelen erin!’ Zo gezegd, zo gedaan!

 

En dat kunnen wij ook! Snipperde ui en de knoflook en fruit ze een paar minuten in een eetlepel olie op middelhoog vuur.

Snij alle paddenstoelen in stukken en bak ze een minuut of tien, zodat zij vocht kwijtraken. Zet een derde van de paddenstoelen apart.

Dan de bouillon erbij en breng aan de kook. Haal van het vuur en pureer tot een gladde soep. Dan de room toevoegen en weer aan de kook brengen. Even proeven of er peper en zout bij moeten.

Dan de apart gehouden paddenstoelen er weer bij en even laten mee warmen. Serveren in kommen of diepe borden met eventueel zelfgebakken croutons of vers gehakte peterselie.


 



 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

RECEPT VAN WELEER Vechtvlees   De deur van de keuken van Louis, de chef-kok van mevrouw Belle de Fleurdelis, in de villa van Weleer ging met een ruk open. ‘Oeps!’, klonk het, ‘daar had ik hem bijna uit de handen laten glippen. Maar dan moet de wind vroeger opstaan dan vandaag!’ Met die woorden stapte Sophie, de 1 e huishoudster van mevrouw de keuken binnen. ‘Doe maar snel weer dicht, het waait nog hard genoeg en ik heb geen behoefte aan dode bladeren in het eten voor het diner van vanavond.’ De kok keek verstoord op van de keukentafel waaraan hij aan het werk was. ‘Jaja’, mompelde de huishoudster als antwoord, ‘ik ben al bezig, wees blij dat ik de deur niet liet schieten, dan hadden er makkelijk een paar ruitjes uit kunnen gaan, was je ook niet blij mee geweest.’ ‘Dat had er nog bij moeten komen’, gromde Louis. ‘Met het verkeerde been uit bed gestapt?’, Sophie probeerde er een grapje van te maken, ‘en wat ben je al vroeg aan het avondeten bezig. Is het een ingewikkeld gerecht?’ De
  OUD & WIJS Herkenningszinnen                                       Vandaag meende ik een nieuw Nederlands woord te hebben bedacht: ‘herkenningszin’. Het moest een vertaling zijn van het woord ‘ catchphrase ’, een woordje of zin, door een persoon in muziek, toneel, theater, film of televisie gebruikt als… nou ja, herkenningszin. De Googlevertaling van catchphrase bleek ‘slogan’ te zijn. Dat is om te beginnen niet echt Nederlands en dekt de lading niet, naar mijn mening. Een slogan is ook wat mensen roepen bij een demonstratie, zoals ‘M.E.! Weg ermee!’ of ‘Stop fossiele brandstof, NU!’. Dat zijn slogans. ‘ Hamsteréééén !’ is een beetje van allebei. Maar wie schetst mijn verbazing: herkenningszin was al bedacht! Al heeft het Van Dale nog niet gehaald, h et staat in allerlei wetenschappelijke verhandelingen en heeft ook met IT te maken. De eerste teleurstelling van de dag was binnen.     Maar herkenningszinnen kennen we allemaal. Het fenomeen is al heel oud, Erasmus was de eerste d

RECEPT VAN WELEER Borstplaat

  RECEPT VAN WELEER Borstplaat   Het was de avond van de 5 e december in de villa van Weleer, het landgoed van Belle de Fleurdelis. In de keuken was de Franse chef kok van mevrouw, Louis Malin, bezig met het schoonmaken en opruimen van alles wat er die dag was vuilgemaakt bij het bereiden van de maaltijden en tussendoortjes voor Belle en het personeel van de villa. Op een doordeweekse dag als deze was dat te overzien; ’s ochtends een flinke hoeveelheid eieren met spek bakken en op het versgebakken boerenbrood serveren voor de stallenjongens, de tuinman en natuurlijk de huishoudsters. Dan een exquise ontbijtje met een zachtgekookt eitje voor mevrouw, en de dag kon van start gaan. Een heel ander verhaal dan wanneer er een 4-, 5-, of zelfs 6-gangendinerdiner voor de bevriende notabelen gekookt moest worden. Dan was de kok vaak al twee dagen van tevoren aan de slag. Maar, zoals gezegd, dit was een gewone doordeweekse dag en de bezigheden waren te overzien en bijna gedaan voor de dag