Doorgaan naar hoofdcontent

FOTO VAN WELEER 28 juni 1965 Beatrix verloofd met Claus von Amsberg

 


Het was een van de meest bekeken foto’s van 1965: het beeld waarop prinses Beatrix gearmd door de tuin van kasteel Drakesteyn liep met een onbekende man. Er werd een heuse klopjacht ingezet om achter de identiteit van de man te komen. De foto was gemaakt door freelance fotograaf John de Rooy, die met Haagse Post-verslaggever Eelke de Jong in de bosjes rond het kasteel had gelegen. Hij had al tweemaal afgedrukt, toen het jonge paar weer vanachter een boom tevoorschijn kwam. De Rooy drukte weer af, maar het geluid van de motordrive van de camera werd gehoord en haastig blies het paar de aftocht.

 

Het duurt dagen voordat er duidelijk wordt wie er met de prinses in de tuin liep. Beatrix weigert zijn naam te noemen, de koningin is boos en verontwaardigd dat haar dochter niet met rust gelaten wordt, zeker bij zo’n belangrijke beslissing als wie haar echtgenoot zou kunnen worden. Ondanks aandringen bij de minister-president, KVP’er Jo Cals, door de hoofdredacteur van De Telegraaf, waar fotograaf De TRooy voor werkte naast de Haagse Post. Ook de hoofdredacteur van de Haagse Post, mr. GBJ Hiltermann, vangt bot bij de vice-premier, Biesheuvel. Niet omdat zij de informatie niet willen geven, maar omdat ook zij de naam niet weten Vooral De Telegraaf is er op gebrand de foto te plaatsen maar, aldus hoofdredacteur Stokvis: “Het kan wel een getrouwde man zijn, of erger nog: een chauffeur of en tuinman.”

 


De prinses weigert de premier te woord te staan en de contacten lopen via-via, pas na krijgt hij een audiëntie bij de koningin die laat weten bereid te zijn te vragen of Beatrix het goed zou vinden als de naam bekend werd. Er wordt gezamenlijk een communiqué opgesteld ‘voor wanneer de tijd rijp is’, waarin staat dat er geen sprake is van een verloving en dat de koningin de pers oproept haar dochter met rust te laten. Beiden realiseren zich niet dat zo’n bericht juist olie op het vuur zou zijn. Op de avond van de 4e mei meldt de BBC-radio dat de prinses zich gaat verloven met ene prins Richard zu Sayn Wittgenstein-Berleburg. Die bestaat wel en is ook bevriend met prinses Beatrix en met de man waarmee zij in de tuin liep. Beatrix was onder meer in zijn gezelschap tijdens een wintersportvakantie in februari in het Zwitserse Gstaad. Het bericht wordt dezelfde avond tegengesproken door persbureau UPI.

 

Dan haalt De Telegraaf een truc uit: via een relatie van hoofdredacteur Stokvis wordt de foto geplaatst in de Engelse Daily Express. De hoop is dat via deze U-bocht de foto ook in Nederland geplaatst kan worden, al is de naam nog steeds niet bekend. Op 6 mei blijkt bij premier Cals dat de directeur van de BVD al in maart een verzoek heeft gekregen, van koningin Juliana nog wel, om de antecedenten van ene Claus Georg von Amsberg te onderzoeken. Een grote schok voor Cals. ’s Nachts heeft het Duitse Bild via de foto uit Engeland de naam achterhaald en staat de naam ‘Claus von Amsberg op de internationale telexen.

 

In ons land werd het nieuws dat de kroonprinses verkering had met weer een Duitser niet onverdeeld positief ontvangen. Hij had immers bij de Hitlerjugend gezeten, al was dat sinds 1941 verplicht voor elke jongen boven de 10, en ook zijn tijd bij de Wehrmacht was als dienstplichtige, in Italië, van maart tot mei 1945. Zelf verklaarde Claus dat hij in die tijd geen schot had gelost. Desondanks was er veel ophef en werd het trouwen ontsierd door, onder meer, de beruchte rookbom in de Amsterdamse Raadhuisstraat. Desondanks ontwikkelde Claus zich tot één van de meest geliefde leden van het Koninklijk Huis, tot zijn overlijden in 2002.


Reacties

Populaire posts van deze blog

RECEPT VAN WELEER Vechtvlees   De deur van de keuken van Louis, de chef-kok van mevrouw Belle de Fleurdelis, in de villa van Weleer ging met een ruk open. ‘Oeps!’, klonk het, ‘daar had ik hem bijna uit de handen laten glippen. Maar dan moet de wind vroeger opstaan dan vandaag!’ Met die woorden stapte Sophie, de 1 e huishoudster van mevrouw de keuken binnen. ‘Doe maar snel weer dicht, het waait nog hard genoeg en ik heb geen behoefte aan dode bladeren in het eten voor het diner van vanavond.’ De kok keek verstoord op van de keukentafel waaraan hij aan het werk was. ‘Jaja’, mompelde de huishoudster als antwoord, ‘ik ben al bezig, wees blij dat ik de deur niet liet schieten, dan hadden er makkelijk een paar ruitjes uit kunnen gaan, was je ook niet blij mee geweest.’ ‘Dat had er nog bij moeten komen’, gromde Louis. ‘Met het verkeerde been uit bed gestapt?’, Sophie probeerde er een grapje van te maken, ‘en wat ben je al vroeg aan het avondeten bezig. Is het een ingewikkeld gerecht?’ De
  OUD & WIJS Herkenningszinnen                                       Vandaag meende ik een nieuw Nederlands woord te hebben bedacht: ‘herkenningszin’. Het moest een vertaling zijn van het woord ‘ catchphrase ’, een woordje of zin, door een persoon in muziek, toneel, theater, film of televisie gebruikt als… nou ja, herkenningszin. De Googlevertaling van catchphrase bleek ‘slogan’ te zijn. Dat is om te beginnen niet echt Nederlands en dekt de lading niet, naar mijn mening. Een slogan is ook wat mensen roepen bij een demonstratie, zoals ‘M.E.! Weg ermee!’ of ‘Stop fossiele brandstof, NU!’. Dat zijn slogans. ‘ Hamsteréééén !’ is een beetje van allebei. Maar wie schetst mijn verbazing: herkenningszin was al bedacht! Al heeft het Van Dale nog niet gehaald, h et staat in allerlei wetenschappelijke verhandelingen en heeft ook met IT te maken. De eerste teleurstelling van de dag was binnen.     Maar herkenningszinnen kennen we allemaal. Het fenomeen is al heel oud, Erasmus was de eerste d