HET VERHAAL ACHTER DE FOTO
De eerste- en tweedeklaspassagiers werden als rijk genoeg beschouwd om geen last voor de staat te worden en werden aan boord van de schepen onderzocht terwijl de armere passagiers naar het eiland werden gestuurd waar ze medische onderzoeken en inspecties ondergingen.
Veel van deze personen zaten ook voor portretten die waren gemaakt door Augustus Frederick Sherman die van 1892 tot 1925 als klerk op Ellis Island werkte. Hij nam tussen 1905 en 1925 ongeveer 250 interessante foto's van immigranten terwijl ze 'wachtten op geld, reistickets of iemand die ze van het eiland kwam ophalen'. Augustus Sherman was gefascineerd door waar de immigranten vandaan kwamen en hun traditionele kleding. Dit waren geen officiële documentatiefoto's, maar Shermans verslag van de verscheidenheid aan culturen die door Ellis Island trokken.
In april 1907 was dat een recordhoogte van 11.747 immigranten. Ongeveer twee procent van de immigranten in die tijd werd de toegang geweigerd vanwege ziekte, waanzin of een criminele achtergrond. Dat percentage afgewezen mensen steeg in het volgende decennium, en de diversiteit van mensen die naar het land kwamen, nam aanzienlijk af in de jaren 20, totdat de immigratiewet van 1924 strikte quota oplegde, 'aangezien immigranten uit Zuid- en Oost-Europa als inferieur werden beschouwd aan de vroegere immigranten uit Noord- en West-Europa ”en die van buiten het Europese continent waren beperkt tot een fractie van de bijna 165.000 die dat jaar toegestaan waren.
Bovendien voedden na 1919 de revoluties in Rusland en Duitsland de wijdverbreide angst voor radicalisme anti-buitenlandse sentimenten en exclusionistische eisen. Voorstanders van immigratiewetgeving benadrukten terugkerende thema's: Angelsaksische superioriteit en buitenlanders als bedreiging voor banen en lonen.
Reacties
Een reactie posten