Salon van Weleer

RECEPT VAN WELEER Kokostulband Met haar handen vol spullen kwam Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, de keuken van de villa van Weleer binnen. Daar was Louis, de Franse chef-kok van mevrouw druk in de weer om een lekker kokostulbandbeslag te maken. ‘Wat ‘eb jij daar allemaal bij je?’, vroeg hij met een lichte Franse tongval, ‘Papieren en een lap leer, naalden en draad. Wat ben jij van plan?’ Sophie moest erom grinniken. ‘Ik wil nieuwe etiketten schrijven voor de weckpotten en de kruidenpotjes, voordat alles van de moestuin komt en ik te laat ben. Maar eerst moet ik een nieuwe inktlap maken, de oude is op.’ ‘Ink-tlap? Qu’est-ce que ça?’ ‘Nee, een inktlap! Daar veeg ik mijn pen aan af als ik klaar ben met schrijven. Anders blijft de inkt eraan zitten en droogt op en dan kan ik er niet meer mee schrijven. Ik weet wel dat er pennen zijn die je kunt navullen met inkt en die je niet hoeft af te vegen, maar die hebben gouden punten en dat kan ik niet betalen. Bovendien ...

RECEPT VAN WELEER Paashaantje Zuchtend kwam Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, de keuken van de villa van Weleer binnen gelopen. Daar was de Franse chef-kok van mevrouw, Louis, al bezig met het avondeten. Sophie keek met een wanhopige blijk naar de twee stokken die zij in haar handen hield. ‘Louis, ik moet hulp hebben! Voor het zoontje van de dokter zou ik een Palmpaasstok maken. Zijn moeder is ziek en in het ziekenhuis opgenomen en zijn vader heeft twee linkerhanden, dus toen mevrouw dat vertelde heb ik aangeboden om de stok te maken, maar nu blijkt dat ik ook twee linkerhanden heb, want ik krijg het niet voor elkaar. Kun jij mij helpen?’ Louis keek naar de stokken in de handen van de huishoudster. ‘Maar je hebt al twee stokken. Is dat niet genoeg voor een Palmpasen stok? Of hoe noem je zoiets?’ Sophie zuchtte nogmaals. ‘Nee, je begrijpt het niet! Ik moet van deze twee stokken een kruis maken en dan versieren met van alles. Maar als ik probeer ze aan elkaar ...

  FOTO VAN WELEER  Nederland en de Nobelprijs De hoogste eer voor een sporter is een gouden medaille halen op de Olympische Spelen, of als voetballer de wereldbeker winnen. Voor een wetenschapper is het een Nobelprijs winnen. Daarvoor moet je echt iets baanbrekends wetenschappelijks gepresteerd hebben; vandaar dat die prijs soms pas jaren na een ontdekking wordt toegekend, omdat dan het belang ervan is doorgedrongen tot de wetenschappelijke gemeenschap en de resultaten zijn gecontroleerd. Men gaat nu eenmaal niet over één nacht ijs. De Nobelprijs werd in 1895 ingesteld in het testament van Alfred Nobel, uitvinder van het dynamiet, dat het uiterst instabiele nitroglycerine verving. De prijs werd na zijn overlijden in 1901 voor het eerst uitgereikt. Ook in Nederland is die prijs meermalen gevallen, al zat ons land er soms ook net naast. Bij de prijs voor Wilhelm Röntgen bijvoorbeeld, ontdekker van bijzondere straling die door zachte materialen kon dringen, lange tijd in...

FOTO VAN WELEER:  HET 1 APRIL GENOOTSCHAP EN DE PRIX DE JOKE 1 Aprilgrappen zijn internationaal, in Frankrijk heet het ‘poisson d’avril’, Aprilvis, in Engelstalige landen ‘April Fools’ Day’ en in Rusland heet het ‘День Дурака’, Dyen Doeraka’, Dag van Dwaasheid. Over de oorsprong van de 1 aprilgrap bestaan veel verschillende verhalen. Er wordt gedacht dat de overgang van de Juliaanse naar de Gregoriaanse kalender in 1582 de oorsprong was, toen Nieuwjaar werd verplaatst van de periode van 25 maart tot 1 april naar 1 januari. Wie dit weigerde te accepteren of vergat kreeg grappige presentjes of werd uitgenodigd voor niet-bestaande feestjes.  In Nederland wordt vaak gedacht dat het te maken heeft met het ontzet van Den Briel op 1 april 1572, oorsprong van het gezegde ‘Op 1 april verloor Alva zijn bril’. De gevreesde Hertog van Alva was door Filips II van Spanje met een leger naar de Lage Landen gestuurd om het verzet van de protestanten te breken. Bij Den Briel begonnen de Geuze...