Salon van Weleer

Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, boog zich over het stuur van haar fiets. Het was een doorsnee zwarte damesfiets, het soort dat in latere jaren een ‘omafiets’ werd genoemd, hoewel Sophie nooit oma zou worden. Met zo’n hoog stuur, waar je lekker rechtovereind op zat. Dat was over het algemeen een prima houding, behalve wanneer je, zoals nu, wind tegen had en het ook nog eens miezerde. Van die regen die je haast niet zag, maar waar je wel doornat van werd. Gelukkig had zij eraan gedacht om haar poncho mee te nemen en een regenkapje voor heur haar. De miezerregen vormde een plasje op haar poncho, waar die over het stuur hing. Daarachter zakte de poncho een beetje naar beneden, waardoor er een holletje ontstond. Wanneer er naar haar zin te veel regen zich opgehoopt had achter het stuur, gaf zij vanachter de poncho een duwtje, zodat het plasje aan de voorzijde eraf liep. Dan moest ze wel oppassen dat ze dat water niet over haar benen en schoenen kreeg. Al met al w...

Het ‘krabbertje’, officieel het veiligheidsscheermes genaamd, is al bijna 125 jaar oud. Op 15 november 1904 werd er patent op verleend in de Verenigde Staten aan King Camp Gillette. Niet alleen werd hij er miljonair door, omdat hij op elk pakje scheermesje een fotootje van zichzelf liet afdrukken, werd hij ook beroemd. Tijdens de beurscrash van 1929 verloor hij het grootste deel van zijn fortuin weer. In 1932 overleed hij op 77-jarige leeftijd. King Camp Gilette groeide op als zoon van een handelaar die gespecialiseerd was in ijzerwaren. King Camp volgde in zijn vaders voetsporen en werkte als handelsreiziger in ijzerwaren voor bedrijven in Chicago, New York en Kansas City. Ook begon hij zelf zaken uit te vinden; verbeteringen aan kranen en leidingen, waar hij ook patenten op kreeg. Tot zijn teleurstelling waren het voornamelijk anderen die daar aan verdienden. In 1891 kwam hij in dienst bij een andere uitvinder, William Painter, die de kroonkurk had bedacht. Die gaf hem een onvergetel...

Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, zat genoeglijk een kop hete thee te drinken op de stoel van Louis, de Franse chef van mevrouw, naast het oude houtgestookte fornuis in de keuken. Zoals altijd had zij de dagelijkse klusjes achter de rug en was het tijd voor een pauze. Wanneer mevrouw op reis was, zoals nu, of in haar pied à terre in Utrecht verbleef daalde er steevast een weldadige rust over de villa van Weleer. Er was tijd om op tijd een pauze te nemen en te genieten van de goede dingen van het leven, zoals een kop hete thee naast een warm fornuis. Was mevrouw thuis, dan was het een heel ander verhaal. Dan moesten er drie maaltijden per dag worden geserveerd: een uitgebreid ontbijt, een warme lunch, tenzij het te warm was, dan mocht het een koude lunch zijn, en een diner dat uit minimaal drie gangen bestond en liefst nog eentje erbij. Tussendoor werden er dan nog kleine hapjes geserveerd bij de ochtendkoffie en de middagthee, plus iets te knabbelen bij een gl...

Zoals gebruikelijk had Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, haar vaste schema van huishoudelijke taken in de ochtend afgewerkt. Daarnaast moest ze nog de klusjes die Hermien, de 3e huishoudster, had gedaan nalopen en eventueel de schade herstellen. Hermien was nogal vatbaar voor ongelukjes. Als zij de trap dweilde viel de emmer om of ging zij erin staan. Bij het afstoffen van de verzameling porselein van mevrouw viel er weleens iets om. Vandaar dat Sophie uit voorzorg een aantal taakjes en taken stilzwijgend op zich had genomen, om erger te voorkomen. Daarom was een kleine pauze altijd zeer welkom. Als het mooi weer was, mocht zij graag op het bankje bij de achterdeur zitten met een lekkere kop thee en iets lekkers dat door de Franse chef-kok van mevrouw, Louis, was klaargemaakt. Omdat mevrouw elke dag een keuze wilde hebben van gerechtjes en zoetigheden, bleef er altijd wel iets over. De kookkunsten van Louis waren de volgende dag vaak nog beter te genieten dan ...

Misschien denkt u ‘Adolphe Sax wie?’, maar de naam zegt het eigenlijk al. Adolphe Sax is de uitvinder van de saxofoon, een instrument dat uit zoveel soorten muziek niet meer is weg te denken. Niet dat het zijn enige uitvinding is, maar wel zijn bekendste. Veel grote componisten hebben composities voor hem en de saxofoon gemaakt. Alleen in het symfonieorkest kom je zelden of nooit een saxofoon tegen, behalve soms in een groot symfonieorkest, maar dan hebben we het ook over 124 muzikanten! Nu viel Adolphe als appel niet ver van de boom. Geboren in Dinant in Wallonië op 6 november 1814 als zoon van een instrumentenbouwer kreeg hij de muziekinstrumentenmakerij met de paplepel ingegoten. Zijn vader was al bekend, omdat hij een aantal belangrijke veranderingen aanbracht aan de hoorn. Zijn vader had dan ook een eigen blaasinstrumentenfabriek in Brussel. Adolphe begint al heel jong met het bouwen van zijn eigen blaasinstrumenten en neemt op 15-jarige leeftijd deel aan een wedstrijd waarvoor hi...

Sophie, de 1e huishoudster van mevrouw Belle de Fleurdelis, werd wakker van haar wekker. Die ging luid rinkelend af. Met één hand zette zij het ding weer uit en bleef nog even liggen. Buiten was het nog donker en in haar dienstbodenkamertje bovenin de villa van Weleer was het eigenlijk best koud. Haar bed was een lekker warm holletje, dus was het extra moeilijk om eruit te komen. Voorzichtig stak zij alvast een been uit bed, het andere been volgde en met enige moeite dwong zij zichzelf om overeind te komen. Brrr, het was echt fris. Snel gooide ze haar nachthemd uit en goot water uit de lampetkan in de bijbehorende schaal.  Met een stuk zeep en een waslapje poedelde zij zich snel een beetje schoon en fris. Vervolgend trok zij haar dienstbodenjurk met bijbehorend schort aan en stak met twee haarspelden haar ‘frutsel’, zoals zij het noemde in heur haar vast. Klaar om aan de dag te beginnen. Op het moment dat zij de deur van haar kamertje opentrok, zag zij een zwarte schim op zich afko...